Перевод: с греческого на все языки

со всех языков на греческий

(τοῦ ὄρους

  • 1 ἐκ

    ἐκ, before vowels ἐξ, prep. w. gen. (Hom.+; s. lit. s.v. ἀνά and εἰς beg.)
    ① marker denoting separation, from, out of, away from
    ⓐ w. the place or thing fr. which separation takes place. Hence esp. w. verbs of motion ἀναβαίνω, ἀναλύω, ἀνίστημι, ἐγείρομαι, εἰσέρχομαι, ἐκβάλλω, ἐκπορεύομαι, ἐξέρχομαι, ἔρχομαι, ἥκω, καταβαίνω, μεταβαίνω, ῥύομαι, συνάγω, φεύγω; s. these entries. καλεῖν ἐξ Αἰγύπτου Mt 2:15 (Hos 11:1); ἐκ σκότους 1 Pt 2:9. αἴρειν ἐκ τ. κόσμου J 17:15. ἐξαλείφειν ἐκ τῆς βίβλου Rv 3:5 (Ex 32:32f; Ps 68:29). ἀποκυλίειν τ. λίθον ἐκ τ. θύρας Mk 16:3; cp. J 20:1; Rv 6:14; σῴζειν ἐκ γῆς Αἰγ. Jd 5; διασῴζειν ἐκ τ. θαλάσσης Ac 28:4. παραγίνεσθαι ἐξ ὁδοῦ arrive on a journey (lit. from, i.e. interrupting a journey) Lk 11:6; fig. ἐπιστρέφειν ἐξ ὁδοῦ bring back fr. the way Js 5:20; cp. 2 Pt 2:21. ἐκ τῆς χειρός τινος (Hebraistically מִיַּד פּ׳, oft. LXX; s. B-D-F §217, 2; Rob. 649) from someone’s power ἐξέρχεσθαι J 10:39; ἁρπάζειν 10:28f (cp. Plut., Ages. 615 [34, 6] ἐκ τῶν χειρῶν τῶν Ἐπαμινώνδου τ. πόλιν ἐξαρπάσας; JosAs 12:8 ἅρπασόν με ἐκ χειρὸς τοῦ ἐχθροῦ); ἐξαιρεῖσθαι Ac 12:11 (cp. Aeschin. 3, 256 ἐκ τ. χειρῶν ἐξελέσθαι τῶν Φιλίππου; Sir 4:9; Bar 4:18, 21 al.); ῥύεσθαι Lk 1:74; cp. vs. 71 (Ps 105:10; Wsd 2:18; JosAs 12:10); εἰρυσταί σε κύριος ἐκ χειρὸς ἀνόμου AcPlCor 1:8 (cp. ἐκ τούτων ἄπαντων PsSol 13:4).—After πίνειν, of the object fr. which one drinks (X., Cyr. 5, 3, 3): ἐκ τ. ποτηρίου Mt 26:27; Mk 14:23; 1 Cor 11:28; cp. 10:4; J 4:12. Sim. φαγεῖν ἐκ τ. θυσιαστηρίου Hb 13:10.
    ⓑ w. a group or company fr. which separation or dissociation takes place (Hyperid. 6, 17 and Lucian, Cyn. 13 ἐξ ἀνθρώπων) ἐξολεθρεύειν ἐκ τοῦ λαοῦ Ac 3:23 (Ex 30:33; Lev 23:29). συμβιβάζειν ἐκ τ. ὄχλου 19:33; ἐκλέγειν ἐκ τ. κόσμου J 15:19; cp. Mt 13:41, 47; Ac 1:24; 15:22; Ro 9:24. For ἐκ freq. ἐκ μέσου Mt 13:49; Ac 17:33; 23:10; 1 Cor 5:2; 2 Cor 6:17 (cp. Ex 31:14).—ἀνιστάναι τινὰ ἔκ τινων Ac 3:22 (Dt 18:15); ἐκ νεκρῶν 17:31. ἐγείρειν τινὰ ἐκ νεκρῶν J 12:1, 9, 17; Ac 3:15; 4:10; 13:30; Hb 11:19; AcPlCor 2:6; ἀνίστασθαι ἐκ νεκρῶν Ac 10:41; 17:3; ἀνάστασις ἐκ νεκρ. Lk 20:35; 1 Pt 1:3; cp. Ro 10:7. Also s. ἠρεμέω.
    ⓒ of situations and circumstances out of which someone is brought, from: ἐξαγοράζειν ἔκ τινος redeem fr. someth. Gal 3:13; also λυτροῦν (cp. Sir 51:2) 1 Pt 1:18; σῴζειν ἔκ τινος save fr. someth. J 12:27; Hb 5:7; Js 5:20 (Od. 4, 753; MLetronne, Recueil des Inscr. 1842/8, 190; 198 σωθεὶς ἐκ; SIG 1130, 1f; UPZ 60:6f [s. διασῴζω]; PVat A, 7 [168 B.C.]=Witkowski 36, 7 διασεσῶσθαι ἐκ μεγάλων κινδύνων; Sir 51:11; EpJer 49; JosAs 4:8 ἐκ τοῦ … λιμοῦ); ἐξαιρεῖσθαι Ac 7:10 (cp. Wsd 10:1; Sir 29:12). τηρεῖν ἔκ τινος keep from someth. Rv 3:10; μεταβαίνειν ἔκ τινος εἴς τι J 5:24; 1J 3:14; μετανοεῖν ἔκ τινος repent and turn away fr. someth. Rv 2:21f; 9:20f; 16:11. ἀναπαύεσθαι ἐκ τ. κόπων rest fr. one’s labors 14:13. ἐγείρεσθαι ἐξ ὕπνου wake fr. sleep (Epict. 2, 20, 15; Sir 22:9; cp. ParJer 5:2 οὐκ ἐξυπνίσθη ἐκ τοῦ ὕπνου αὐτοῦ) Ro 13:11. ζωὴ ἐκ νεκρῶν 11:15. ζῶντες ἐκ νεκρῶν people who have risen fr. death to life 6:13 (cp. Soph., Oed. R. 454; X., An. 7, 7, 28; Demosth. 18, 131 ἐλεύθερος ἐκ δούλου καὶ πλούσιος ἐκ πτωχοῦ γεγονώς; Palaeph. 3, 2). S. ἀνάστασις 2b.
    ⓓ of pers. and things with whom a connection is severed or is to remain severed: τηρεῖν αὐτοὺς ἐκ τοῦ πονηροῦ keep them fr. the evil one J 17:15; cp. Ac 15:29. Pregnant constr.: ἀνανήφειν ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος 2 Ti 2:26. νικᾶν ἔκ τινος free oneself from … by victory Rv 15:2 (for possible Latinism s. reff. to Livy and Velleius Paterculus in OLD s.v. ‘victoria’; but s. also RCharles, ICC Rv II, 33). ἐλεύθερος ἐκ 1 Cor 9:19 (cp. Eur., Herc. Fur. 1010 ἐλευθεροῦντες ἐκ δρασμῶν πόδα ‘freeing our feet from flight’ [=we recovered from our flight]). καθαρός εἰμι ἐγὼ ἐξ αὐτῆς I practiced abstinence with her GJs 15:4.
    ② marker denoting the direction fr. which someth. comes, from καταβαίνειν ἐκ τοῦ ὄρους (Il. 13, 17; X., An. 7, 4, 12; Ex 19:14; 32:1 al.; JosAs 4:1 ἐκ τοῦ ὑπερῴου) Mt 17:9. θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται Lk 21:18. ἐκπίπτειν ἐκ τ. χειρῶν Ac 12:7. διδάσκειν ἐκ τοῦ πλοίου Lk 5:3. ἐκ τῆς βάτου χρηματισμοῦ διδομένου 1 Cl 17:5 (cp. Just., A I, 62:3). ἐκ τῆς πρύμνης ῥίψαντες τὰς ἀγκύρας Ac 27:29. κρέμασθαι ἔκ τινος (Hom. et al.; 1 Macc 1:61; 2 Macc 6:10; Jos., Ant. 14, 107) 28:4. ἐκ ῥιζῶν to (lit. from) its roots (Job 28:9; 31:12) Mk 11:20; B 12:9.—Since the Greek feeling concerning the relation betw. things in this case differed fr. ours, ἐκ could answer the question ‘where?’ (cp. Soph., Phil. 20; Synes., Ep. 131 p. 267a ἐκ τῆς ἑτέρας μερίδος=on the other side; BGU 975, 11; 15 [45 A.D.]; PGM 36, 239; LXX; JosAs 16:12 εἱστήκει … ἐξ εὐωνύμων; 22:7) ἐκ δεξιῶν at (on) the right (δεξιός 1b) Mt 20:21, 23; 22:44 (Ps 109:1); 25:33; Lk 1:11; Ac 2:25 (Ps 15:8), 34 (Ps 109:1); 7:55f; B 11:10. ἐξ ἐναντίας opposite Mk 15:39 (Hdt. 8, 6, 2; Thu. 4, 33, 1; Mitt-Wilck. I/2, 461, 6; Sir 37:9; Wsd 4:20 al.); ὁ ἐξ ἐναντίας the opponent (Sext. Emp., Adv. Phys. 1, 66 [=Adv. Math. 9, 66]; 2, 69 [=Adv. Math. 10, 69], Adv. Eth. 1, 25; Bias in Diog. L. 1, 84) Tit 2:8.—ἐκ τοῦ κατωτάτου ᾅδου … προσευχομένου Ἰωνᾶ AcPlCor 2:30.
    ③ marker denoting origin, cause, motive, reason, from, of
    ⓐ in expr. which have to do w. begetting and birth from, of, by: ἐκ introduces the role of the male (Ps.-Callisth. 1, 9 ἐκ θεοῦ ἔστι; JosAs 21:8 συνέλαβεν Ἀσενὲθ ἐκ τοῦ Ἰωσήφ; Tat. 33, 3 συλλαμβάνουσιν ἐκ φθορέως; Ath. 22, 4 ἐκ τοῦ Κρόνου; SIG 1163, 3; 1169, 63; OGI 383, 3; 5 [I B.C.]) ἐν γαστρὶ ἔχειν ἔκ τινος Mt 1:18. κοίτην ἔχειν ἔκ τινος Ro 9:10; also of the female (SIG 1160, 3; PEleph 1, 9 [311/10 B.C.] τεκνοποιεῖσθαι ἐξ ἄλλης γυναικός; PFay 28, 9 γεννᾶσθαι ἐκ; Demetr.: 722 Fgm. 1, 14 Jac.; Jos., Ant. 1, 191; Ath. 20, 3 ἐξ ἧς παῖς Διόνυσος αὐτῷ) γεννᾶν τινα ἐκ beget someone by (a woman; s. γεννάω 1a) Mt 1:3, 5, etc. ἐκ Μαρίας ἐγεννῄθη AcPlCor 1:14; 2:5; γίνεσθαι ἐκ γυναικός (Jos., Ant. 11, 152; Ar. 9, 7) Gal 4:4; cp. vs. 22f.—γεννᾶσθαι ἐξ αἱμάτων κτλ. J 1:13; ἐκ τ. σαρκός 3:6; ἐκ πορνείας 8:41. ἐγείρειν τινὶ τέκνα ἐκ Mt 3:9; Lk 3:8. (τὶς) ἐκ καρποῦ τ. ὀσφύος αὐτοῦ Ac 2:30 (Ps 131:11). γεννᾶσθαι ἐκ τ. θεοῦ J 1:13; 1J 3:9; 4:7; 5:1, 4, 18 (Just., A I, 22, 2); ἐκ τ. πνεύματος J 3:6 (opp. ἐκ τ. σαρκός). εἶναι ἐκ τοῦ θεοῦ (Menand., Sam. 602 S. [257 Kö.]) J 8:47; 1J 4:4, 6; 5:19; opp. εἶναι ἐκ τ. διαβόλου J 8:44; 1J 3:8 (cp. OGI 90, 10 of Ptolemaeus Epiphanes ὑπάρχων θεὸς ἐκ θεοῦ κ. θεᾶς).
    ⓑ to denote origin as to family, race, city, people, district, etc.: ἐκ Ναζαρέτ J 1:46. ἐκ πόλεως vs. 44. ἐξ οἴκου Lk 1:27; 2:4. ἐκ γένους (Jos., Ant. 11, 136) Phil 3:5; Ac 4:6. ἐκ φυλῆς (Jos., Ant. 6, 45; 49; PTebt I, 26, 15) Lk 2:36; Ac 13:21; 15:23; Ro 11:1. Ἑβρ. ἐξ Ἑβραίων a Hebrew, the son of Hebrews Phil 3:5 (Goodsp., Probs., 175f; on the connotation of ancestral ἀρετή Phil 3:5 cp. New Docs VII 233, no. 10, 5). ἐκ σπέρματός τινος J 7:42; Ro 1:3; 11:1. ἐξ ἐθνῶν Ac 15:23; cp. Gal 2:15. Cp. Lk 23:7; Ac 23:34. ἐκ τ. γῆς J 3:31. For this ἐκ τῶν κάτω J 8:23 (opp. ἐκ τ. ἄνω). ἐκ (τούτου) τ. κόσμου 15:19ab; 17:14; 1J 2:16; 4:5. ἐξ οὐρανοῦ ἢ ἐξ ἀνθρώπων Mt 21:25; Mk 11:30.—To express a part of the whole, subst.: οἱ ἐξ Ἰσραήλ the Israelites Ro 9:6. οἱ ἐξ ἐριθείας selfish, factious people 2:8. οἱ ἐκ νόμου partisans of the law 4:14; cp. vs. 16. οἱ ἐκ πίστεως those who have faith Gal 3:7, 9; cp. the sg. Ro 3:26; 4:16. οἱ ἐκ περιτομῆς the circumcision party Ac 11:2; Ro 4:12; Gal 2:12. οἱ ἐκ τῆς περιτομῆς Tit 1:10. For this οἱ ὄντες ἐκ περιτομῆς Col 4:11. οἱ ἐκ τ. συναγωγῆς members of the synagogue Ac 6:9. οἱ ἐκ τῶν Ἀριστοβούλου Ro 16:10f. οἱ ἐκ τῆς Καίσαρος οἰκίας Phil 4:22 (s. Καῖσαρ and οἰκία 3). In these cases the idea of belonging, the partisan use, often completely overshadows that of origin; cp. Dg 6:3.
    ⓒ to denote derivation (Maximus Tyr. 13, 3f φῶς ἐκ πυρός; Ath. 18:3 γένεσιν … ἐξ ὕδατος) καπνὸς ἐκ τ. δόξης τ. θεοῦ Rv 15:8 (cp. EpJer 20 καπνὸς ἐκ τ. οἰκίας). ἡ σωτηρία ἐκ τ. Ἰουδαίων ἐστίν J 4:22. εἶναι ἔκ τινος come, derive from someone or someth. (Jos., Ant. 7, 209) Mt 5:37; J 7:17, 22; 1J 2:16, 21; εἶναι is oft. to be supplied Ro 2:29; 11:36; 1 Cor 8:6 ( Plut., Mor. 1001c); 11:12; 2 Cor 4:7; Gal 5:8. ἔργα ἐκ τοῦ πατρός J 10:32. οἰκοδομὴ ἐκ θεοῦ 2 Cor 5:1; χάρισμα 1 Cor 7:7; δικαιοσύνη Phil 3:9. φωνὴ ἐκ τ. στόματος αὐτοῦ Ac 22:14. Here belongs the constr. w. ἐκ for the subj. gen., as in ἡ ἐξ ὑμῶν (v.l.) ἀγάπη 2 Cor 8:7; ὁ ἐξ ὑμῶν ζῆλος 9:2 v.l.; Rv 2:9 (cp. Vett. Val. 51, 16; CIG II 3459, 11 τῇ ἐξ ἑαυτῆς κοσμιότητι; pap. [Rossberg 14f]; 1 Macc 11:33 χάριν τῆς ἐξ αὐτῶν εὐνοίας; 2 Macc 6:26). ἐγένετο ζήτησις ἐκ τ. μαθητῶν Ἰωάννου there arose a discussion on the part of John’s disciples J 3:25 (Dionys. Hal. 8, 89, 4 ζήτησις πολλὴ ἐκ πάντων ἐγένετο; Appian, Bell. Civ. 2, 24 §91 σφαγή τις ἐκ τῶν στρατιωτῶν ἐγένετο).
    ⓓ of the effective cause by, because of (cp. the ‘perfectivizing’ force of ἐκ and other prepositions in compounds, e.g. Mt 4:7; Mk 9:15. B-D-F §318, 5)
    α. personal in nature, referring to originator (X., An. 1, 1, 6; Diod S 19, 1, 4 [saying of Solon]; Arrian, Anab. 3, 1, 2; 4, 13, 6 of an inspired woman κατεχομένη ἐκ τοῦ θείου; Achilles Tat. 5, 27, 2; SibOr 3, 395; Just.: A I, 12, 5 ἐκ δαιμόνων φαύλων … καὶ ταῦτα … ἐνεργεῖσθαι, also D. 18, 3; Nicetas Eugen. 7, 85 H. ἐκ θεῶν σεσωσμένη; Ps.-Clem., Hom. p. 7, 19 Lag. τὸν ἐκ θεοῦ σοι ἀποδιδόμενον μισθόν): ὠφελεῖσθαι ἔκ τινος Mt 15:5; Mk 7:11. ζημιοῦσθαι 2 Cor 7:9. λυπεῖσθαι 2:2. εὐχαριστεῖσθαι 1:11. ἀδικεῖσθαι Rv 2:11. ἐξ ἐμαυτοῦ οὐκ ἐλάλησα J 12:49 (cp. Soph., El. 344 οὐδὲν ἐξ σαυτῆς λέγεις).
    β. impersonal in nature (Arrian, Anab. 3, 21, 10 ἀποθνῄσκειν ἐκ τ. τραυμάτων; 6, 25, 4; JosAs 29:8 ἐκ τοῦ τραύματος τοῦ λίθου; POxy 486, 32 τὰ ἐμὰ ἐκ τ. ἀναβάσεως τ. Νίλου ἀπολωλέναι): ἀποθανεῖν ἐκ τ. ὑδάτων Rv 8:11. πυροῦσθαι 3:18. σκοτοῦσθαι 9:2. φωτίζεσθαι 18:1. κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας J 4:6 (Aelian, VH 3, 23 ἐκ τοῦ πότου ἐκάθευδεν). ἔκαμον ἐκ τῆς ὁδοῦ GJs 15:1.
    ⓔ of the reason which is a presupposition for someth.: by reason of, as a result of, because of (X., An. 2, 5, 5; Appian, Bell. Civ. 1, 42 §185 ἐκ προδοσίας; POxy 486, 28f ἐκ τῆς ἐπιστολῆς; Just., A I, 68, 3 ἐξ ἐπιστολῆς; numerous examples in Mayser II/2 p. 388; Philo, De Jos. 184 ἐκ διαβολῆς; Jos., Vi. 430; JosAs 11 παραλελυμένη … ἐκ τῆς πολλῆς ταπεινώσεως; Ar. 8, 6 ἐκ τούτων … τῶν ἐπιτηδευμάτων τῆς πλάνης; Just., A I, 4, 1 ἐκ τοῦ … ὀνόματος; also inf.: 33, 2 ἵνα … ἐκ τοῦ προειρῆσθαι πιστευθῇ 68, 3 al.): δικαιοῦσθαι ἔκ τινος Ro 4:2; Gal 2:16; 3:24; cp. Ro 3:20, 30 (cp. εἴ τις ἐκ γένους [δίκαι]ος=has the right of citizenship by descent [i.e. has the law on his side]: letter of MAurelius 34, ZPE 8, ’71, 170); οὐκ … ἡ ζωὴ αὐτοῦ ἐστιν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ he does not live because of his possessions Lk 12:15. ἐκ ταύτης τ. ἐργασίας Ac 19:25. ἐξ ἔργων λαβεῖν τὸ πνεῦμα Gal 3:2, 5; cp. Ro 11:6. ἐξ ἀναστάσεως λαβεῖν τ. νεκρούς Hb 11:35. ἐσταυρώθη ἐξ ἀσθενείας 2 Cor 13:4. τὸ ἐξ ὑμῶν as far as it depends on you Ro 12:18.—ἐκ τοῦ πόνου in anguish Rv 16:10; cp. vs. 11; 8:13.—ἐκ τούτου for this reason, therefore (SIG 1168, 47; 1169, 18; 44; 62f; BGU 423, 17=Mitt-Wilck. I/2, 480, 17) J 6:66; 19:12.
    ⓕ Sim. ἐκ can introduce the means which one uses for a definite purpose, with, by means of (Polyaenus 3, 9, 62 ἐξ ἱμάντος=by means of a thong) ἐκ τοῦ μαμωνᾶ Lk 16:9 (X., An. 6, 4, 9; PTebt 5, 80 [118 B.C.] ἐκ τ. ἱερῶν προσόδων; ParJer 1:7 [of Jerusalem] ἐκ τῶν χειρῶν σου ἀφανισθήτω; Jos., Vi. 142 ἐκ τ. χρημάτων); cp. 8:3.
    ⓖ of the source, fr. which someth. flows or comes:
    α. λαλεῖν ἐκ τ. ἰδίων J 8:44. ἐκ τοῦ περισσεύματος τ. καρδίας Mt 12:34. τὰ ἐκ τ. ἱεροῦ the food from the temple 1 Cor 9:13. ἐκ τ. εὐαγγελίου ζῆν get one’s living by proclaiming the gospel vs. 14.
    β. information, insight, etc. (X., An. 7, 7, 43 ἐκ τῶν ἔργων κατέμαθες; Just., A I, 28, 1 ἐκ τῶν ἡμετέρων συγγραμμάτων … μαθεῖν 34, 2 al.) κατηχεῖσθαι ἐκ Ro 2:18. ἀκούειν ἐκ J 12:34. γινώσκειν Mt 12:33; Lk 6:44; 1J 3:24; 4:6. ἐποπτεύειν 1 Pt 2:12. δεικνύναι Js 2:18 (cp. ἀποδεικνύναι Just., D. 33, 1).
    γ. of the inner life, etc., fr. which someth. proceeds (since Il. 9, 486): ἐκ καρδίας Ro 6:17; 1 Pt 1:22 v.l. (cp. Theocr. 29, 4; M. Ant. 3, 3). ἐκ ψυχῆς Eph 6:6; Col 3:23 (X., An. 7, 7, 43, Oec. 10, 4; Jos., Ant. 17, 177; 1 Macc 8:27). ἐκ καθαρᾶς καρδίας 1 Ti 1:5; 2 Ti 2:22; 1 Pt 1:22. ἐξ ὅλης τ. καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τ. ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τ. διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τ. ἰσχύος σου Mk 12:30; cp. Lk 10:27 (Dt 6:5; cp. Wsd 8:21; 4 Macc 7:18; Epict. 2, 23, 42 ἐξ ὅλης ψυχῆς). ἐκ πίστεως Ro 14:23; cp. 2 Cor 2:17. Also of circumstances which accompany an action without necessarily being the source of it: γράφειν ἐκ πολλῆς θλίψεως write out of great affliction 2 Cor 2:4; Phil 1:17.
    ⓗ of the material out of which someth. is made (Hdt. 1, 194; Pla., Rep. 10, 616c; OGI 194, 28 [42 B.C.] a statue ἐκ σκληροῦ λίθου; PMagd 42, 5 [221 B.C.]=PEnteux 83, 5; POxy 707, 28; PGM 13, 659; Wsd 15:8; 1 Macc 10:11; Jdth 1:2; En 99:13; JosAs 3:9; Just., A I, 59, 1) of, from στέφανος ἐξ ἀκανθῶν Mt 27:29; J 19:2; cp. 2:15; 9:6; Ro 9:21; 1 Cor 15:47; Rv 18:12; 21:21; perh. also 1 Cor 11:12 ἡ γυνὴ ἐκ τοῦ ἀνδρός.
    ⓘ of the underlying rule or principle according to, in accordance with (Hdt., Pla. et al. [Kühner-G. I 461g], also OGI 48, 12 [III B.C.] ἐκ τ. νόμων; PEleph 1, 12 [312/11 B.C.] ἐκ δίκης; PPetr III, 26, 9 ἐκ κρίσεως; LXX, e.g. 1 Macc 8:30; Jos., Ant. 6, 296 ἐκ κυνικῆς ἀσκήσεως πεποιημένος τὸν βίον) ἐκ τ. λόγων Mt 12:37 (cp. Wsd 2:20). ἐκ τ. στόματός σου κρινῶ σε by what you have said Lk 19:22 (cp. Sus 61 Theod.; also X., Cyr. 2, 2, 21 ἐκ τ. ἔργων κρίνεσθαι). ἐκ τῶν γεγραμμένων on the basis of things written Rv 20:12. ἐκ τ. καλοῦντος Ro 9:12. ἐκ τ. ἔχειν in accordance w. your ability 2 Cor 8:11. ἐξ ἰσότητος on the basis of equality vs. 13.
    ④ marker used in periphrasis, from, of
    ⓐ for the partitive gen. (B-D-F §164, 1 and 2; 169; Rob. 599; 1379).
    α. after words denoting number εἷς, μία, ἕν (Hdt. 2, 46, 2 ἐκ τούτων εἷς; POxy 117, 14ff [II/III A.D.] δύο … ἐξ ὧν … ἓν ἐξ αὐτῶν; Tob 12:15 BA; Sir 32:1; Jos., Bell. 7, 47; JosAs 20:2 ἐκ τῶν παρθένων μία Just., D. 126, 4) Mt 10:29; 18:12; 22:35; 27:48; Mk 9:17 al.; εἷς τις J 11:49; δύο Mk 16:12; Lk 24:13; J 1:35; 21:2. πέντε Mt 25:2. πολλοί (1 Macc 5:26; 9:69) J 6:60, 66; 7:31; 11:19, 45. οἱ πλείονες 1 Cor 15:6. οὐδείς (Epict. 1, 29, 37; 1 Macc 5:54; 4 Macc 14:4; Ar. 13, 6; Just., D. 16, 2) J 7:19; 16:5. χιλιάδες ἐκ πάσης φυλῆς Rv 7:4.
    β. after the indef. pron. (Plut., Galba 1065 [27, 2]; Herodian 5, 3, 9; 3 Macc 2:30; Jos., Vi. 279) Lk 11:15; J 6:64; 7:25, 44, 48; 9:16; 11:37, 46 al. Also after the interrog. pron. Mt 6:27; 21:31; Lk 11:5; 12:25; 14:28 al.
    γ. the partitive w. ἐκ as subj. (2 Km 11:17) εἶπαν ἐκ τ. μαθητῶν αὐτοῦ J 16:17.—Rv 11:9. As obj., pl. Mt 23:34; Lk 11:49; 21:16; 2J 4 (cp. Sir 33:12; Jdth 7:18; 10:17 al.).
    δ. used w. εἶναι belong to someone or someth. (Jos., Ant. 12, 399) καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶ you also belong to them Mt 26:73; cp. Mk 14:69f; Lk 22:58; J 7:50; 10:26; Ac 21:8; cp. 2 Cl 18:1. οὐκ εἰμὶ ἐκ τ. σώματος I do not belong to the body 1 Cor 12:15f; cp. 2 Cl 14:1.
    ε. after verbs of supplying, receiving, consuming: ἐσθίειν ἔκ τινος (Tob 1:10; Sir 11:19; Jdth 12:2; JosAs 16:8) 1 Cor 9:7; 11:28; J 6:26, 50f; Rv 2:7. πίνειν Mt 26:29; Mk 14:25; J 4:13f; Rv 14:10; χορτάζειν ἔκ τινος gorge w. someth. 19:21 (s. ζ below); μετέχειν 1 Cor 10:17; λαμβάνειν (1 Esdr 6:31; Wsd 15:8) J 1:16; Rv 18:4; Hs 9, 24, 4. τὸ βρέφος … ἔλαβε μασθὸν ἐκ τῆς μητρὸς αὐτοῦ the child took its mother’s breast GJs 19:2; διδόναι (Tob 4:16; Ezk 16:17) Mt 25:8; 1J 4:13. διαδιδόναι (Tob 4:16 A) J 6:11.
    ζ. after verbs of filling: ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς was filled w. the fragrance J 12:3 cp. Rv 8:5. χορτασθῆναι ἔκ τινος to be satisfied to the full w. someth. Lk 15:16. γέμειν ἐξ ἁρπαγῆς be full of greed Mt 23:25.
    ⓑ in periphrasis for the gen. of price or value for (Palaeph. 45; PFay 111, 16 [95/96 A.D.]; 119, 5 [c. 100 A.D.]; 131, 5; PLond II, 277, 9 p. 217 [23 A.D.]; BGU III, 916, 19 [I A.D.]; PAmh II, 133, 19 [II A.D.]; Jos., Ant. 14, 34; B-D-F §179) ἀγοράζειν τι ἔκ τινος Mt 27:7 (POxy 745, 2 [c. 1 A.D.] τ. οἶνον ἠγόρασας ἐκ δραχμῶν ἕξ; EpJer 24); cp. Ac 1:18; Mt 20:2.
    ⑤ marker denoting temporal sequence, from
    ⓐ of the time when someth. begins from, from … on, for, etc. ἐκ κοιλίας μητρός from birth (Ps 21:11; 70:6; Is 49:1) Mt 19:12 al.; also ἐκ γενετῆς J 9:1 (since Il. 24, 535; Od. 18, 6; s. also γενετή). ἐκ νεότητος (since Il. 14, 86; Ps 70:5; Sir 7:23; Wsd 8:2; 1 Macc 2:66; JosAs 17:4) Mk 10:20; Lk 18:21. ἐξ ἱκανῶν χρόνων for a long time 23:8. ἐκ πολλῶν χρόνων a long time before 1 Cl 42:5 (cp. Epict. 2, 16, 17 ἐκ πολλοῦ χρόνου. Cp. ἐκ πολλοῦ Thu. 1, 68, 3; 2, 88, 2; ἐξ ὀλίγων ἡμερῶν Lysias, Epitaph. 1). ἐκ γενεῶν ἀρχαίων Ac 15:21 (cp. X., Hell. 6, 1, 4 ἐκ πάντων προγόνων). ἐκ τ. αἰῶνος since the world began J 9:32 (cp. ἐξ αἰῶνος Sext. Emp., Adv. Math. 9, 76; Diod S 4, 83, 3; Aelian, VH 6, 13; 12, 64; OGI 669, 61; Sir 1:4; 1 Esdr 2:17, 21; Jos., Bell. 5, 442). ἐξ ἐτῶν ὀκτώ for eight years Ac 9:33; cp. 24:10. ἐξ ἀρχῆς (PTebt 40, 20 [117 B.C.]; Sir 15:14; 39:32; Jos., C. Ap. 1, 225; Ath. 8, 1) J 6:64. ἐκ παιδιόθεν fr. childhood Mk 9:21 (s. παιδιόθεν. Just., A I, 15, 6 ἐκ παίδων. On the use of ἐκ w. an adv. cp. ἐκ τότε POxy 486 [II A.D.]; ἐκ πρωίθεν 1 Macc 10:80).
    ⓑ of temporal sequence
    α. ἡμέραν ἐξ ἡμέρας day after day 2 Pt 2:8; 2 Cl 11:2 (cp. Ps.-Eur., Rhes. 445; Henioch. Com. 5:13 K.; Theocr. 18, 35; Gen 39:10; Num 30:15; Sir 5:7; Esth 3:7; En 98:8; 103:10).
    β. ἐκ δευτέρου for the second time, again, s. δεύτερος 2. ἐκ τρίτου Mt 26:44 (ParJer 7:8; cp. PHolm 1, 32 ἐκ τετάρτου).
    ⑥ various uses and units
    ⓐ blending of constructions, cp. Rob. 599f: ἐκ for ἐν (Hdt., Thu. et al., s. Kühner-G. I 546f; LXX, e.g. Sus 26 Theod.; 1 Macc 11:41; 13:21; Jdth 15:5) ὁ πατὴρ ὁ ἐξ οὐρανοῦ δώσει Lk 11:13. μὴ καταβάτω ἆραι τὰ ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ Mt 24:17. τὴν ἐκ Λαοδικείας (ἐπιστολὴν) ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀναγνῶτε Col 4:16.
    ⓑ like the OT use of מִן: ἔκρινεν ὁ θεὸς τὸ κρίμα ὑμῶν ἐξ αὐτῆς God has pronounced judgment for you against her Rv 18:20 (cp. Ps 118:84; Is 1:24; En 100:4; 104:3). ἐξεδίκησεν τὸ αἷμα τ. δούλων αὐτοῦ ἐκ χειρὸς αὐτῆς 19:2, cp. 6:10 (both 4 Km 9:7).
    ⓒ adv. expressions (Just., A I, 2, 1 ἐκ παντὸς τρόπου ‘in every way’): ἐξ ἀνάγκης (ἀνάγκη 1). ἐκ συμφώνου by mutual consent (BGU 446, 13=Mitt-Wilck. II/2, 257, 13; CPR I, 11, 14 al. in pap; cp. Dssm., NB 82f [BS 225]) 1 Cor 7:5. ἐκ λύπης reluctantly 2 Cor 9:7. ἐκ περισσοῦ extremely (Dio Chrys. 14 [31], 64; Lucian, Pro Merc. Cond. 13; Da 3:22 Theod.; Galen, CMG V/10/2/2 p. 284, 17 [-ττ]) Mk 6:51; 1 Th 5:13 v.l.; ἐκ μέτρου by measure = sparingly J 3:34. ἐκ μέρους (Galen, CMG V/10/2/2 p. 83, 24) part by part = as far as the parts are concerned, individually 1 Cor 12:27 (distributive; cp. PHolm 1, 7 ἐκ δραχμῶν Ϛ´=6 dr. each); mostly in contrast to ‘complete’, only in part 13:9 (BGU 538, 35; 574, 10; 887, 6; 17 al. in pap; EpArist 102). ἐξ ὀνόματος individually, personally, by name IEph 20:2; IPol 4:2; 8:2.
    ⓓ ἐκ … εἰς w. the same word repeated gives it special emphasis (Plut., Galba 1058 [14, 2] ἐκ προδοσίας εἰς προδοσίαν; Ps 83:8) ἐκ πίστεως εἰς πίστιν Ro 1:17.—2 Cor 2:16 (twice).—The result and goal are thus indicated Ro 11:36; 1 Cor 8:6; Col 1:16. AFridrichsen, ConNeot 12, ’48, 54.—DELG s.v. ἐξ. M-M.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἐκ

  • 2 ὑπερβολή

    A a throwing beyond others,

    δίσκων ὑπερβολαῖς Philostr.Im.2.19

    : in intr. sense, altitude of a star, Arist. Mete. 342b32.
    2 overshooting, superiority,

    χερῶν ὑπερβολαῖς E.Fr. 434

    ;

    στρατιᾶς Th.6.31

    .
    3 excess,

    τοῦ μεγέθεος Archyt.1

    ; opp. ἔλλειψις or ἔνδεια, Pl.Prt. 356a, 357a, 357b;

    θερμασίης Hp.Vict.2.65

    ;

    ὑ. δισσὴ.., τῷ ποσῷ καὶ τῷ ποιῷ Arist.PA 668b14

    ; ὑπερβολὴν τῆς ἐπιθυμίας ἔχειν c. acc. et inf., And.3.33, etc.: hence in various phrases, χρημάτων ὑπερβολῇ.. πρίασθαι at an extravagant price, E.Med. 232; ἐπέφερον τὴν ὑ. τοῦ καινοῦσθαι pushed on their extravagance in revolutionizing, Th.3.82; οὐκ ἔχον ἐστὶν ὑπερβολήν it can go no further, D.21.119, cf. 25.54;

    ἃ μηδὲ πιθανὰς τὰς ὑ. ἔχει Men.Her.62

    ; so οὐδεμίαν or μηδεμίαν ὑ. λείπειν, Isoc.4.5,110, cf. D.3.25;

    οὐδεμίαν ὑ. καταλείπων φιλοτιμίας SIG545.13

     (Delph., iii B. C.); εἴ τις ὑ. τούτου if there is aught beyond (worse than) this, D.19.66, cf. Isoc.5.42; ταῦτ' οὐχ ὑ.; is not this the extreme, the last degree? D.27.38; ὑπερβολὴν ποιήσομαι I will put an extreme case, Id.19.332; τοσαύτην ὑ. ποιεῖσθαι ὥστε .. to go so far that.., Id.18.190: folld. by a gen., ὑ. ποιεῖσθαι ἐκείνων τῆς αὑτοῦ βδελυρίας to carry his own rascality beyond theirs, Id.22.52, cf. 23.201, And.4.22, Lys.14.38; ὑ. ποιεῖν τῆς τιμῆς to raise the price, Arist.Pol. 1259a26;

    εἰς ὑ. εὐδαιμονίας ἥκειν Isoc.11.14

    ;

    τοσαύτας ὑ. δωρειῶν παρές χηται D.20.141

    ; ὑ. ἀνοίας ἔχειν Polystr.p.27 W.
    4 with Prep. in Adverbial phrases, = ὑπερβαλλόντως, εἰς ὑπερβολήν in excess, exceedingly;

    εἰς ὑ. ἄμεινον E.Fr. 494

    ;

    ἀγαθὸς εἰς ὑ. Antiph.80.11

    ;

    ἐς ὑ. ἐκθερμαίνεσθαι Hp.Vict.2.65

    : c. gen.,

    κτήσαιτ' ἂν ὄλβον εἰς ὑ. πατρός E.Fr.282.6

     (v.l. εἰς ὑπεκτροφὴν πάτρας); far beyond, τοῦ πρόσθεν εἰς ὑ. πανοῦργος, i. e. far more wicked, Id.Hipp. 939, cf. D.61.33;

    ἀναλίσκειν πάντα εἰς ὑπερβολάς Pl.Ep. 326d

    :—

    ἐξ ὑπερβολῆς Plb.8.15.8

    :— καθ' ὑπερβολὰν τοξεύσας with surpassing aim, S.OT 1196 (lyr.);

    καθ' ὑ. ἐπαινεῖν

     extravagantly,

    Isoc. 5.11

    ; οἱ καθ' ὑ. ἐν ἐνδείᾳ ὄντες in extremity of need, Arist.Pol. 1295b18;

    αἱ καθ' ὑ. ἡδοναί Id.EN 1151a12

    ;

    τὸ καθ' ὑ. τραχύ Phld.Po.Herc. 994.35

    ;

    καθ' ὑ. ἁμαρτωλός Ep.Rom.7.13

    : c. gen.,

    καθ' ὑ. φιλοδοξίας OGI472.9

     (Didyma, i A. D.):—so in dat.,

    εὐτελὴς ὑπερβολῇ Men.615

    ;

    παχεῖ' ὑ. Philem.41

    ;

    ὑ. ἀγαθός Arist.HA 625a29

    , etc.
    5 preeminence, perfection, without any notion of excess,

    δι' ἀρετῆς ὑπερβολήν Id.EN 1145a24

    , cf. Rh. 1367b1, Pol. 1284a4; ἡ ὑ. τῆς φιλίας the best and noblest kind of friendship, Id.EN 1166b1; but ἡ καθ' ὑ. φιλία, = ἡ καθ' ὑπεροχήν, Id.EE 1238b18.
    6 overstrained phrase, hyperbole,

    ὑπερβολὰς εἰπεῖν Isoc.4.88

    ; οἱ πρὸς ὑπερβολὴν πεπονημένοι λόγοι ib.11; ὑπερβολὰς εἰπεῖν make strong statements, Id.3.35, D. 27.64; as a figure of speech, Arist.Rh. 1413a29, Demetr.Eloc.52, Str.3.2.9;

    πρὸς -ὴν εἰρημένος Id.1.2.33

    .
    7 τὸ καθ' ὑπερβολήν the superlative degree, in Adjectives, Arist.Top. 134b24; τιθέναι ὑπερβολῇ ib. 139a9;

    καθ' ὑ. εἰπεῖν Id.Cael. 281a16

    .
    8 overbid at auction, PPetr.2p.44 (iii B. C.).
    II crossing over, passage of mountains, etc., X.An.1.2.25, Plb.3.34.6, etc.
    2 in sg. or pl., place of passage, mountain-pass, with or without τοῦ ὄρους, τῶν ὀρέων, X. An.3.5.18, 4.1.21, 4.4.18; ὑ. τοῦ Ταύρου Wilcken Chr. 1 ii 14 (iii B. C.);

    αἱ τῶν Ἄλπεων ὑ. Plb.3.39.10

    ;

    αἱ Ἄλπιαι ὑ. Str.7.1.5

    ;

    ἡ κατὰ τὸν Αἷμον ὑ. D.S.19.73

    .
    III (from [voice] Med.) delay,

    τοῦ κακοῦ Hdt.8.112

    , cf. Decr. ap. D.18.29, Plb.14.9.8;

    [τῆς κρίσεως] ὑ. λαβούσης PEnteux.65.3

     (iii B. C.).
    IV the conic section called hyperbola, because the square of the ordinate is equal to a rectangle with height equal to the abscissa applied to the parameter (as base) but exceeding ([etym.] ὑπερβάλλον), i. e. overlapping, that base, Apollon. Perg.Con.1.12, Procl. in Euc.p.419F.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὑπερβολή

  • 3 κερας

         κέρας
        τό (gen. κέρᾱτος - эп. κέρᾰος, ион. κέρεος, атт. κέρως; dat. κέρᾱτι - эп. κέραϊ, ион. κέρεϊ, атт. κέρᾳ; dual.: nom. и acc. κέρᾱτε, κέρᾶε - эп. κέρᾱ; gen. и dat. κεράτοιν, κεράοιν и κερῷν; pl.: nom. κέρᾱτα, κέρᾰα - эп. κέρᾱ, gen. κεράτων, κεράων и κερῶν, dat. κέρᾱσι, κεράεσσι; в эп. формах - ᾰ, в атт. трехсложных - ᾱ)
        1) рог
        

    (βοός Hom.; ταύρειον Soph.)

        κόλοβος ἀγέλη κεράτων Plat. — безрогое стадо;
        ταῦρος εἰς κ. θυμούμενος Eur. — бодливый бык;
         как символ — мощи κ. σωτηρίας NT. рог спасения, т.е. могучий оплот

        2) рог, вещество рога
        

    (αἱ μὲν - sc. πύλαι - κεράεσσι τετεύχαται, αἱ δ΄ ἐλέφαντι Hom.)

        3) роговой лук
        4) роговая втулка ( для защиты рыболовной лесы), т.е. удочка
        5) рогообразныи брусок, «рог»
        

    (λύρας Soph.)

        6) роговой выступ
        

    (κέρατα οἴνου Xen.; ἐξ ἀργυρέων κεράτων πίνειν Pind.)

        8) рог, рожок ( духовой инструмент)
        

    (ἐπειδὰν σημήνη τῷ κέρατι Xen.; αὐλεῖν τῷ κέρατι Luc.)

        9) ответвление, рукав
        

    (Ὠκεανοῦ Hes.; Νείλου Pind.)

        τὸ Μενδήσιον κ. Thuc. — Мендесский рукав (Нила)

        10) воен., мор. крыло, фланг
        

    (δεξιόν, λαιόν Eur.)

        κατὰ κ. ἐπιπίπτειν Xen. (προσβάλλειν Thuc.; συμπίπτειν Polyb.) и πρὸς τὸ κ. προσάγειν Xen. — атаковать во фланг;
        κατὰ τὸ εὐώνυμον τῶν Ἑλλήνων κ. εἶναι Xen. — оказаться против левого фланга греков;
        ἀναπτύσσειν τὸ κ. Xen. — отвести назад фланг;
        κατὰ κ. ἄγειν Xen. — двигаться фланговым маршем;
        ἐκ κέρατος εἰς φάλαγγα καταστῆσαι Xen. — перестроиться из походной колонны в боевой порядок;
        κατὰ μίαν ἐπὴ κέρως παραπλέοντες Thuc. — (афинские корабли), проплывающие по одному в кильватерной колонне

        11) вершина
        

    (τοῦ ὄρους Xen.)

        12) роговой наконечник
        

    (τοῦ καλάμου Anth.)

        13) membrum virile Anth.
        14) рея Luc.
        

    κ. ἱστῷ κυρτοῦται Anth. — рея гнется на мачте

        15) клешня
        16) щупальце
        17) Luc., Sext. = κερατίνης

    Древнегреческо-русский словарь > κερας

  • 4 καταβαινω

        (fut. καταβήσομαι, pf. καταβέβηκα, aor. κατέβην - эп. 3 л. pl. κατέβαν, imper. κατάβηθι - атт. κατάβᾱ, эп. 1 л. pl. conjct. καταβείομεν = καταβῶμεν, дор. part. καββάς; med.: эп. 3 л. sing. aor. 1 κατεβήσετο, imper. καταβήσεο)
        1) сходить (вниз), спускаться
        

    (ἐξ ὄρεος Hom. и ἀπὸ τοῦ ὄρους NT.; δίφρου, πόλιος, οὐρανόθεν, ἐς πεδίον, (ἐς) θάλαμον Hom.; ἐκ τῆς ἁρμαμάξης Her.; ἀπὸ τοῦ ἵππου Xen.; ἀπὸ τοῦ βήματος Dem.; εἰς φρέαρ Plat.; Ἀΐδαν Soph.; τὸν Ἅιδα δόμον Eur., ἐπὴ τέν θάλασσαν NT.)

        κλίμακα δόμοιο κ. Hom. — спускаться по лестнице дома;
        ὅ ἵππος καταβαίνεται (pass.) Aesch. — всадник сходит с коня

        2) спускаться на арену, вступать в борьбу
        πολλοὴ κατέβησαν Xen. — многие приняли участие в состязаниях;
        κ. ἐπὴ τέν ἅμιλλαν Plat. — выходить на состязание;
        καταβατέον ἐπ΄ αὐτούς Arph. — необходимо помериться силами, т.е. сразиться с ними

        3) стекать, струиться (вниз)
        τὰ ἐκ τῶν ὀρῶν καταβαίνοντα ῥεύματα Plat. — текущие с гор потоки;
        κατέβη ἥ βροχή NT. — пошел дождь

        4) спускаться (от центра к периферии), совершать переход (из глубины страны к побережью), отправляться, идти
        εἰς λιμένα καταβαίνων Plat. — направляясь (из города) в порт

        5) (тж. ἐπὴ τελευτέν κ. Plat.) доходить до конца (повествования), заканчивать
        

    κ. ἐς λιτάς Her. — закончить просьбами;

        κατέβαινε λέγων ὡς … Her. — свой рассказ (Астиаг) закончил словами, что …

        6) приходиться, совпадать
        

    (κ. εἰς τοὺς χρόνους τούτους Arst.)

        7) переставать, прекращать
        

    κ. ἀπὸ τοῦ λόγου Luc. — прекращать (свою) речь;

        κ. ἀπὸ τῶν ἰαμβείων Luc. — перестать декламировать ямбы

        8) ( редко) принижать, унижать, низвергать
        

    (τινά Pind.)

    Древнегреческо-русский словарь > καταβαινω

  • 5 κρατεω

         κρατέω
        (impf. iter. κρατέ(ε)σκον, дор. part. aor. κρατήσαις)
        1) быть мощным, обладать силой
        

    (μέγα κρατέων ἤνασσεν, sc. Ἀχιλλεύς Hom.)

        ὅταν μάλιστα κρατῇ ὅ ἥλιος Arst. — когда солнце сильнее всего печет;
        ἕως ἂν κρατῇ ἥ κίνησις Arst. — пока продолжается движение

        2) править, управлять, тж. господствовать, властвовать
        

    (Ἦλις, ὅθι κρατέουσιν Ἐπειοί Hom.; τί γὰρ πέπρωται Ζηνὴ πλέν ἀεὴ κρατεῖν; Aesch.)

        κ. Ἀργείων Hom. — царствовать над аргивянами;
        κ. ἀνδράσι καὴ θεοῖσι Hom. — властвовать над людьми и богами;
        ὅ κρατῶν Soph. — правитель, хозяин;
        ἥ κρατοῦσα Aesch. — госпожа, хозяйка

        3) иметь право
        4) овладевать, захватывать
        

    (τῆς ἀρχῆς Her.; πᾶσαν αἶαν Aesch.; τῆς θαλάττης Plat.)

        5) схватывать
        

    (τινα и τι χειρός τινος NT.)

        6) усваивать, переваривать
        7) держать в своей власти, владеть, занимать
        8) держать
        

    (χειρί τι Batr.; τινα Polyb.; τι ἐν τῇ δεξιᾷ NT.)

        9) удерживать, задерживать
        

    (τι NT.)

        10) управлять, владеть, сдерживать
        κ. ἑαυτοῦ Luc. — владеть собой

        11) получать или иметь перевес, брать верх, одолевать, побеждать
        

    (ἱπποδρομίᾳ Pind.; τῇ μάχῃ Eur. и τέν μάχην Diod.; ἀγῶνα Dem.; τῶν ἐναντίων Arst.; τῶν πολεμίων Plut.)

        ὅ κρατῶν Xen. — победитель;
        ὅ κρατούμενος Arst. — побежденный;
        οἱ Ἀθηναῖοι πολλῷ ἐκράτησαν Her. — афиняне одержали решительную победу;
        ἐκράτεε τῇ γνώμῃ Her. — его мнение одержало верх;
        τῆς διαβολῆς κρατήσειν μετὰ τοῦ ἀληθοῦς Lys. — опровергнуть клевету истиной;
        κρατεῖσθαι ὑπὸ τοῦ ὕπνου Her. или ὕπνῳ Aesch. — быть побежденным, сном;
        κρατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἡδονῶν Plat. — предаваться наслаждениям;
        δόξαντες τῆς προθέσεως κεκρατηκέναι NT. — полагая, что их желание исполнилось

        12) добиться, настоять
        13) входить в силу, крепнуть, укореняться
        

    (νόμιμα τὰ Χαλκιδικὰ ἐκράτησεν, sc. ἐν τῇ Ἱμέρᾳ Thuc.)

        κρατεῖ φήμη Polyb. — распространяется слух

        14) быть правым
        

    ὁ μέ πειθόμενος κρατεῖ Plat. — кто не поверит (неумелому оратору), будет прав

        15) твердо держаться (чего-л.), следовать (чему-л.), соблюдать
        16) impers. быть лучшим

    Древнегреческо-русский словарь > κρατεω

  • 6 υπερβολη

        ἥ
        1) переход, прохождение
        

    (τῶν ὀρῶν Xen., Polyb.)

        2) тж. pl. место перехода, проход, перевал Polyb.
        

    ἡ ὑ. τοῦ ὄρους ἐν τοῖς στενοῖς Xen. — узкий горный проход, теснина

        3) астр. восхождение, высота над горизонтом (sc. τῶν πλανήτων Arst.)
        4) превосходство, преобладание
        

    (στρατιᾶς Thuc.; τῆς δυνάμεώς τινος NT.)

        χερῶν ὑπερβολαί Eur. — превосходство (в силе) рук;
        οὑδεμίαν ὑπερβολέν λιπεῖν τινι Isocr. — не дать никому возможности превзойти себя

        5) чрезмерность, излишек, избыток
        

    (ὑ. τε καὴ ἔνδεια Plat.)

        καθ΄ ὑπερβολέν καὴ ἔλλειψιν Arst. — выше и ниже нормального;
        χρημάτων ὑπερβολῇ πρίασθαί τι Eur. — покупать что-л. слишком дорогой ценой;
        ὑπερβολέν ποιεῖν τῆς τιμῆς Arst. — взвинчивать цену;
        ὑ. πλησμονῆς Plat. — пресыщение;
        διὰ τέν ὑπερβολέν τοῦ συμβάντος Polyb. — ввиду неописуемости происшедшего;
        καθ΄ ὑπερβολέν εἰς ὑπερβολήν NT. — превыше всякой меры

        6) восполнение, добавление
        

    ὑπερβολέν ποιησάμενος τῆς προτέρας πονηρίας Lys. — вдобавок к своей прежней низости;

        ἐγὼ δὲ τοσαύτην ὑπερβολέν ποιοῦμαι, ὥστε ἀδικεῖν ὁμολογῶ Dem. — я готов даже согласиться, что являюсь нарушителем справедливости

        7) высшая степень, верх
        

    (εὐδαιμονίας Isocr.)

        αἱ ὑπερβολαὴ τῶν δωρεῶν Dem. — необычайно богатые дары;
        ἥ ὑ. τῆς φιλίας Arst. — совершенная дружба;
        ταῦτ΄ οὐχ ὑ. αἰσχροκερδίας ; Dem. — разве это не верх алчности?;
        εἰς и καθ΄ ὑπερβολήν Eur., Isocr., Dem., ἐξ ὑπερβολῆς Polyb. — крайне, чрезвычайно;
        οἱ καθ΄ ὑπερβολέν ἐν ἐνδείᾳ Arst. — крайне нуждающиеся;
        καθ΄ ὑπερβολέν τοξεύσας Soph. — необыкновенно точно попав в цель;
        τὸ καθ΄ ὑπερβολήν Arst. — высшая (превосходная) степень

        8) отсрочка, задержка, промедление
        

    (τοῦ κακοῦ Her.)

        9) преувеличение, гипербола Arst.
        

    ὑπερβολὰς εἰπεῖν Isocr. — сгустить краски, переборщить

        10) мат. гипербола ( коническое сечение)

    Древнегреческо-русский словарь > υπερβολη

  • 7 πλάξ

    πλάξ, πλᾰκός, ἡ,
    A anything flat and broad, esp. flat land, plain,

    πᾶσαν ἠπείρου πλάκα A.Pers. 718

     ; Φλεγραίαν π. Id.Eu. 295; νυχίαν π., of Psyttaleia (fort. μυχίαν), Id.Pers. 953 (lyr.);

    πλακὸς ὑλίας Berl.Sitzb.1927.7

     ([dialect] Locr., v B.C.);

    νεκύων πλάκα S.OC 1564

     (lyr.); νεκρῶν πλάκες ib. 1577 (lyr.); also of sea and sky, πόντου πλάξ the ocean- plain, Pi.P.1.24 ;

    ἄλοκα Νηρεΐας πλακὸς τέμνοντες Arion 1.15

    ; ποντία, πελαγία π., E.Fr.578.4, Ar.Ra. 1438;

    κατ' Αἰγαίην πόντου πλάκα BMus.Inscr.1012

     (Chalcedon, i B.C./i A.D.);

    αἰθερία πλάξ E. El. 1349

     (anap.); flat top of a hill, table-land, Σουνίου, Οἴτης π., S.Aj. 1220, Ph. 1430;

    Παρνασοῦ πλάκες E. Ion 1267

    ; ἀπ' ἄκρας πυργώδους πλακός from the flat top of the towering hill, S.Tr. 273;

    τὰς π. τοῦ ὄρους Ant.Lib.4.1

    .
    2 flat stone, tablet,

    ἐργώνας τᾶν πλακῶν τᾶς τομᾶς εἰς τὸν ὀχετόν IG42(1).109

     iii 154 (Epid., iii B.C.);

    π. ἐπιγεγραμμέναι OGI672.12

     (Egypt, i A.D.), cf. Luc.Somn.3, etc.; of the Tables of the Jewish Law, αἱ π. τοῦ μαρτυρίου, τῆς διαθήκης, LXXEx. 31.18, Ep.Hebr.9.4;

    λίθων πλαξὶ λείαις Luc.Am.12

    ;

    οὐκ ἐν πλαξὶν λιθίναις ἀλλ' ἐν π. καρδίας 2 Ep.Cor.3.3

    ; tombstone, AP7.324, cf. IG 12(5).329 (pl., Paros): pl., slabs of marble, Chor.p.89 B., cf. eund. in Rev.Phil.1877.79; ὥσπερ μαρμάρου π., of ice, Jul.Mis. 341b.
    b πλάκες χρυσίου gold plates, Str.4.2.1;

    σαπφείροιο D.P.1105

     ; ἡ ἐντὸς π. τῶν κογχυλίων the inner surface.., Thphr.Sens.73.
    c ἡ π. τοῦ βαλανίου τούτου prob. part of the furnace, PMag.Osl.1.340. d. pl., flakes of ἀρσενικὸν τὸ πλακῶδες, Dsc.5.104.
    3 in pl., flaps, tail-fins of crustacea, Arist.HA 526b9, GA 758a14.
    b folds within certain parts of the ruminant stomach, Id.HA 507b11, PA 675a28.
    4 κοπτῆς πλάκες,πλακοῦντες, AP12.212 (Strat.). (Cf. Lett. plakt 'become flat'.)

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πλάξ

  • 8 καθ-ήκω

    καθ-ήκω, herabkommen, bei Aesch. Ch. 448, πρέπει δ' ἀκάμπτῳ μένει καϑήκειν, zum Kampf hinabsteigen, -gehen; zurückkommen, D. Cass. 39, 10. – Gew. sich bis wohin erstrecken, von Gegenden u. Landstrichen; zunächst auch hinab, nach dem Meere hin, ἡ γῆ ἐπὶ ϑάλασσαν καϑήκουσα Thuc. 2, 27, ὄρος μέγα ἐς ϑάλ. κατῆκον Her. 7, 22, ἐξήλυσις ἐς ϑάλ. κατήκουσα 7, 130, τὰ τείχη εἰς τὴν ϑάλ. καϑήκοντα Xen. An. 1, 4, 4; πέτραι καϑήκουσαι ἐπ' αὐτὸν ποταμόν 4, 3, 11; Sp., wie Paus. 2, 38, 4; eben so von den Einwohnern eines solchen Landes, Αὐσχίσαι ὑπὲρ Βάρκης οἰκέουσι κατήκοντες ἐπὶ ϑάλασσαν Her. 4, 171; 5, 49; ἐπὶ ποταμόν 4, 178; οἱ πρὸς τὸν Μηλιακὸν κόλπον καϑήκοντες Thuc. 3, 96; ähnlich γήλοφοι καϑῆκον ἀπὸ τοῦ ὄρους, zogen sich von dem Berge herab, Xen. An. 3, 4, 24, u. ἡ Μηδία καϑήκει πρὸς τὴν Μεσοποταμίαν Pol. 5, 44, 6; auch καϑῆκεν ἡ διαδοχὴ εἰς ἀδελφούς, die Nachfolge kam auf die Brüder, Plut. Rom. 3. – Auch καϑῆκεν εἰς ἡμᾶς ὁ λόγος, die Reihe zu sprechen kam an uns, Aesch. 2, 25; τῆς βολῆς καϑηκούσης εἰς αὐτόν Plut. Alcib. 2; ἑορτῆς εἰς ἐκείνας τὰς ἡμέρας καϑηκούσης, da das Fest auf jenen Tag fiel, Fab. 18; ähnlich Pol. καϑηκούσης αὐτοῖς ἐκ τῶν νόμων συνόδου κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον, 4, 7, 1, da ihre gesetzliche Versammlung in die Zeit fiel; so ὅταν οἱ χρόνοι καϑήκωσιν οὗτοι, wenn die Zeit eintritt, Arist. H. A. 8, 2; vgl. D. Hal. 2, 5; τῶν χρόνων ἤδη καϑηκόντων Pol. 5, 30, 7. Daher ὁ καϑήκων χρόνος, die schickliche, passende, rechte Zeit, Soph. O. R. 75; πρὸ τοῦ καϑήκοντος χρόνου Aesch. 3, 126, wie αἱ καϑήκουσαι ἡμέραι, die gesetzliche, bestimmte Zeit, Dem. 59, 80, vgl. 78; ἐν τῇ καϑηκούσῃ ὥρᾳ Arist. H. A. 6, 14. So ἐκκλησίαν ποιήσῃ, ὅταν ἐκ τῶν νόμων καϑήκῃ Dem. 19, 185, wenn nach den Gesetzen die Zeit. eintritt, wenn es nach den Gesetzen erforderlich ist; daher übh. καϑήκει μοι, es kommt mir zu, gebührt mir, ist meine Pflicht, οἷς καϑήκει εἰς Καστωλοῦ πεδίον ἀϑροίζεσϑαι Xen. An. 1, 9, 7; τὰ καϑήκοντα ἀποτελεῖν, das Zukommende, seine Schuldigkeit thun, Cyr. 1, 2, 5; τὰ καϑήκοντα ἐφ' ἑαυτὸν ποιεῖν Dem. 10, 37; bes. bei den Stoikern, die Pflicht, D. L. 7, 25; Cic. de off. 1, 3; auch τὰς ἐσϑῆτας καϑηκούσας, geziemende Kleider, Pol. 6, 6, 7. – Her. 7, 19 ἐπὶ κατήκουσι τοῖς πρήγμασι τάδε ποιητέα εἶναι, bei dem Vorgefallenen, unter den gegenwärtigen Umständen.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > καθ-ήκω

  • 9 κέρας

    κέρας, gen. κέρατος, ep. κέραος, ion. κέρεος, att. κέρως, Thuc. 2, 90, u. s. w., dat. κέρατι, κέραϊ, κέρᾳ, so Il. 11, 385; plur. κέρατα, B. A. 104, gew. κέρᾱ, z. B. Hosch. 2, 87; gen. κεράτων, κεράων, κερῶν, dat. κέρασι, ep. κεράεσσι; [in den dreisylbigen casus ist α lang bei Tragg. u. sp. D., die sogar nach Analogie von κράατα κεράατα sagen, Nic. Th. 291, u. κεράατος, Arat. 174; bei Hom. aber ist α stets kurz; vgl. Herm. Soph. Trach. 516 Mehlhorn Anacr. p. 102]; – das Horn; – 1) Horn, Geweih, gew. von Rindern; κόψας ἐξόπιϑεν κεράων βοός Il. 17, 521; βοῦν δ' ἀγέτην κεράων Od. 3, 439, öfter; ὀφϑαλμοὶ δ' ὡσεὶ κέρα ἕστασαν, fest u. starr wie Hörner, Od. 19, 211; ταυρείων κεράτων Soph. Trach. 516; ταῦρος εἰς κέρας ϑυμούμενος Eur. Bacch. 742; κέρᾱτε 919; κέρεα, κερέων, Her. 4, 29. 183; κόλοβον κεράτων Plat. Polit. 265 d; κυρίττοντες ἀλλήλους σιδηροῖς κέρασι Rep. IX, 586 b. – Auch das Horn am Hufe der Thiere, Long. 2, 28. – 2) das Horn als Material zu künstlicher Verarbeitung; αἱ μὲν γὰρ (ύλαι) κεράεσσι τετεύχαται Od. 19, 563, worauf Plat. Charmid. 173 a mit ὄναρ διὰ κεράτων anspielt; u. so Alles aus Horn Gemachte, – a) der Bogen; κέρᾳ ἀγλαέ, durch den Bogen berühmt, Il. 11, 385, wiewohl einige alte Erkl. es hier für Haar erkl., vgl. Apoll. Lex. u. Schol.; μὴ κέρα ἶπες ἔδοιεν Od. 21, 395; Theocr. 25, 216 u. a. Sp. – b) das Horn an der Angelschnur, welches den Fisch verhindert, die Angelschnur zu durchbeißen; ἐς πόντον προΐησι βοὸς κέρας Od. 12, 253, vgl. Il. 24, 81; Qu. Haec. 5 (VI, 230). Einige Alte wollten es in dieser Vbdg auf Ochsenhaare deuten, was Plut. de sol. anim. 24 widerlegt. – c) Steg an der Lyra, Soph. frg. 232; vgl. Poll. 4, 62. – d) Trinkhorn, wozu man ursprünglich die Hörner des Ochsen nahm, später auch von Metall, Ath. XI, 7, 476 b; κατὰ τὸν Θρᾴκιον νόμον κέρατα οἴνου προὔπινον Xen. An. 7, 2, 23; ἐξ ἀργυρέων κεράτων πίνειν Pind. frg. 147; ἀργυρήλατα Aesch. frg. 170; Soph. frg. 429 u. A. bei Ath. a. a. O. – 3) Horn als musikalisches Instrument; ἐπειδὰν σημήνῃ τῷ κέρατι Xen. An. 2, 2, 4; Τυῤῥηνῶν δ' ἐστὶν εὕρημα κέρατά τε καὶ σάλπιγγες Ath. IV, 184 a; αὐλεῖ τῷ κέρατι Luc. D. D. 12, 1. – 4) der Arm eines Stromes; κέρας Ὠκεανοῦ Hes. Th. 789; Νείλου Pind. frg. 215; Μενδήσιον Thuc. 1, 110. – 5) der Flügel eines Heeres, einer Flotte; Aesch. Pers. 391; δεξιόν, λαιόν, Eur. Suppl. 658. 704. Sehr gewöhnlich bei Her., τοῦ δεξιοῦ κέρεος ἡγέετο 5, 111; Thuc. u. folgde Geschichtschreiber; τὸ κέρας ἀναπτύσσειν Xen. An. 1, 10, 9; κατὰ κέρας συμπίπτειν, προςβάλλειν τοῖς πολεμίοις, in den Flanken angreifen, Thuc. 3, 78 Xen. Cyr. 7, 1, 26 Pol. 1, 40, 14. 2, 30, 9 u. öfter; – ἐπὶ κέρας ἀνάγειν τὰς νῆας, in langer Reihe, so daß ein Schiff dem andern folgt, Her. 6, 12; κατὰ κέρας ἄγων Xen. An. 4, 6, 6, wie κατὰ κέρας ἅτε καϑ' ὁδὸν πορευόμενοι Hell. 7, 4, 22, wo vorhergeht εἰς δύο ἄγων; u. so ist auch wohl Thuc. 2, 90 κατὰ μίαν ἐπὶ κέρως παραπλέοντες zu nehmen; so auch 6, 32; ἐκ κέρατος εἰς φάλαγγα καταστῆσαι, aus der cotonnenförmigen Marschordnung in die gedrängte Phalanx aufmarschieren lassen, Xen. Cyr. 8, 5, 8, vgl. 2, 4, 29 An. 6, 3, 5. – Aber ἐπὶ κέρως = auf der Flanke, Ggstz ἐπὶ μετώπου, Luc. hist. conscr. 37. – 6) τοῦ ὄρους, Bergspitze, Xen. An. 5, 6, 7 u. Sp.; von andern Hervorragungen, Spitzen, Enden, κάλαμον (Schreibrohr) εὖ μὲν ἐϋσχίστοισι διάγλυπτον κεράεσσιν Crinag. 4 (VI, 227). – 7) = κεραία, Segelstange, Raa; Att. Seew.; Luc. Amor. 6; Mel. 77 (V, 204). – 8) = πόσϑη; Archil. bei Eust. 851, 53; Mel. 5 (XII, 95). – 9) κέρατα ποιεῖν τινι, Einem Hörner aufsetzen, ihn zum Hahnrei machen, Artemid. 2, 11; vgl. κερατίας. – 10) ein sophistischer Trugschluß; Luc. D. Hort. 1, 2; Sext. Emp. pyrrh. 2, 241.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > κέρας

  • 10 καθηκω

         καθήκω
        ион. κᾰτήκω
        1) простираться, тянуться, доходить
        

    (εἰς θάλασσαν Her., Xen. и ἐπὴ θάλασσαν Thuc.; ἐπὴ τὰ ὄρη καὴ τὸν Πόντον Plut.; φλέβες καθήκουσιν εἰς τέν κύστιν Arst.)

        πέτραι καθήκουσαι ἐπ΄ αὐτὸν ποταμόν Xen. — скалы, спускающиеся к самой реке;
        γήλοφοι καθῆκον ἀπὸ τοῦ ὄρους Xen. — за горами начинались холмы;
        οἱ πρὸς τὸν Μηλιακὸν κόλπον καθήκοντες Thuc. — (племена), живущие у Малийского залива;
        εἰς λεπτὸν κ. Arst. — заканчиваться острием

        2) переходить, доставаться
        

    καθῆκεν ἥ διαδοχέ εἰς ἀδελφούς Plut. — наследство (царей Альбы) перешло к братьям;

        καθῆκεν εἰς ἡμᾶς ὅ λόγος Aeschin. — наступила наша очередь говорить

        3) ( о времени и во времени) приходиться
        

    κ. εἰς ἐκείνας τὰς ἡμέρας Plut. — прийтись на те дни, совпасть с теми днями;

        κ. κατὰ τὸν χαιρὸν τοῦτον Polyb. — прийтись на это время

        4) приходить, наступать
        τὰ καθήκοντά ἐστι τοιαῦτα Her. — настоящие обстоятельства таковы;
        ἐπὴ τοῖσι καθήκοισι πρήγμασι Her. — при сложившихся обстоятельствах

        5) во-время наступать, быть своевременным
        

    ὁπότε καθήκοι ὅ χρόνος Xen., ὅταν οἱ χρόνοι καθήκωσιν или ἐν τῇ καθηκούσῃ ὥρᾳ Arst. — когда наступит подходящий момент;

        πλείω τοῦ καθήκοντος χρόνου Soph. — дольше, чем следует

        6) надлежать
        

    (εἰς τόπον τινὰ ἀθροίζεσθαι Xen.; ὅταν ἐκ τῶν νόμων καθήκῃ Dem.; τὰς καθηκούσας ἐσθῆτας μεταλαμβάνειν Polyb.)

        αἱ καθήκουσαι ἡμέραι Dem. — установленные дни;
        τὰ καθήκοντα Xen., Dem., Diog.L. — обязанности;
        τὰ μέ καθήκοντα NT. — недостойные поступки

    Древнегреческо-русский словарь > καθηκω

  • 11 καταβασις

        - εως, Plut. καταβᾰσία ἥ
        1) схождение вниз, спуск
        ὅλην τέν ἡμεραν ἥ ἀνάβασις ἐγένετο καὴ κ. Xen. — подъем (на возвышенность) и спуск заняли весь день

        2) сошествие
        

    (εἰς Ἅιδου Isocr.)

        3) спуск, склон
        

    (τοῦ ὄρους NT.)

        4) переход из глубины страны к побережью
        

    (κ. ἐπὴ θάλασσαν Diod.)

        ἐν τῇ ἐξόδῳ τε καὴ καταβάσει Xen. — во время отступления к побережью

    Древнегреческо-русский словарь > καταβασις

  • 12 υπέρ

    πρόθ. 1. με γεν. за, ради;

    πολεμώ υπέρ πατρίδος — сражаться за родину;

    ψηφίζω υπέρ κάποιου — голосовать за кого-л.;

    έρανος υπέρ των φυματικών — сбор средств в помощь туберкулёзным больным;

    φροντίζει υπέρ των συμφερόντων του και μόνον — он заботится только о своих интересах;

    2. με αιτιατ.
    1) (при обознач, пространства) над;

    υπέρ την κεφαλήν — над головой;

    υπέρ την κορυφήν τού όρους — над вершиной горы;

    υπέρ την επιφάνειαν της θαλάσσης — над уровнем моря;

    2) (при обознач, меры, количества) больше; сверх;

    αυτό ήτο υπέρ τάς δυνάμεις μου — это было выше моих сил;

    υπέρ τό μέτρον — сверх меры;

    υπέρ παν άλλο — больше всего;

    σε αγαπώ υπέρ πάντα άλλον — я тебя люблю больше всех;

    είναι υπέρ πάν όριον φορτικός — он надоедлив сверх меры;

    ψεύδεσαι υπέρ παν όριον — ты совершенно заврался, οι θεαταί ήσαν υπέρ τούς πεντακόσιους — зрителей было более пятисот;

    υπέρ τούς τρείς μήνας — больше трех месяцев;

    § τα υπέρ και τα κατά — за и против

    Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό > υπέρ

  • 13 Διώνυσος

    Δῐώνῡσος, Διόνῡσος (Διώνυσος, -ου, -οιο; Διονύσου, -ον.) son of Zeus and Semele, god of wine, in whose honour the dithyramb was sung (O. 13.18, fr. 75. 9—12.) companion of Demeter (I. 7.5), called also Bromios, Eriboas, and ?Lyaios. The story of his capture by pirates whom he turned into dolphins (Hom. Hymn. 7), appears to have been treated in fragg. 236, 267. ταὶ Διωνύσου πόθεν ἐξέφανεν σὺν βοηλάτᾳ χάριτες διθυράμβῳ; (Mosc.: Διον- codd.) O. 13.18 ἦρα χαλκοκρότου πάρεδρον Δαμάτερος ἁνίκ' εὐρυχαίταν ἄντειλας Διόνυσον; (sc. Θήβα) I. 7.5 τὰν Διωνύσου πολυγαθέα τιμὰν (Boeckh: Διον- codd. Luciani) fr. 29. 5. εἰ καί τι Διω[νύς]ου ἄρουρα φέρει βιόδωρον ἀμαχανίας ἄκος (supp. Nairn: a ref. to the wine of Keos) Pae. 4.25 Διωνύσοιο καρπῷ (i. e. wine: Διον- codd. Athenaei: corr. Boeckh) fr. 124. 3. δενδρέων δὲ νομὸν Διώνυσος πολυγαθὴς αὐξάνοι (Wil.: Διον- codd. Plutarchi) fr. 153. ]Διόνυς[ Δ. 2. 31. ἔντι [δὲ καὶ] θάλλοντος ἐκ κισσοῦ στεφάνων Διο[νύσου μ]αιόμεναι (supp. Hermann, Wil.) Θρ. 3. 3. test., Herodian. 2. 492. 28L. οἱ δ (sc. Διόνυσον λέγουσιν) ἀπὸ τοῦ Διὸς καὶ τῆς Νύσης τοῦ ὄρους ὠνομάσθαι· ἐπεὶ ἐν τούτῳ ἐγεννήθη, ὡς Πίνδαρος, καὶ ἀνετράφη fr. 85a, = 247 Schr. Herodian 2. 375. 12L. Πίνδαρος δέ φησι λυθίραμμον. καὶ γὰρ Ζεὺς τικτομένου (sc. Διονύσου) ἐπεβόα· λῦθι ῥάμμα fr. 85.

    Lexicon to Pindar > Διώνυσος

  • 14 ὄρος

    -ους + τό N 3 160-177-181-87-75=680 Gn 7,19.20; 8,4.5; 10,30
    mountain, hill Gn 7,19; mountainous region Am 3,9; (mountainous) desert Jos 8,24
    φάραγξ ὀρέων a deep ravine or glen surrounded by mountains Zech 14,5; τὸ ὄρος τοῦ οἴκου the temple mount Jer 33(26),18
    *Gn 49,26 ὀρέων of the mountains-הררי for MT הורי of my progenitors?; *Lv 19,26 ἐπὶ τῶν ὀρέων on the mountains-על־הרים for MT דם/על־ה with (its) blood; *Nm 33,32 τὸ ὄρος the mountain-ַהר for MT חֹר Hor (toponym), see also 33,33; *1 Kgs 16,24 τοῦ ὄρους the mountain-ההר for MT העיר the city; *Is 31,4 τὰ ὄρη the mountains-ההרים for MT רעים shepherds; *Is 45,2 καὶ ὄρη and mountains-והררים (1QIsa) for MT והדורים and swellings?; *Ez 48,10 τὸ ὄρος the mountain-ההר for MT היה was; *Am 4,3 τὸ ὄρος τὸ Ρεμμαν the mountain Remman-רמן ההר for MT ההרמונה into Harmon; *Ob 19 τὸ ὄρος the mountain-ההר for דהשׂ the field; *Mi 2,9 ὄρεσιν mountains-הררי for MT הדרי my glory; *Zech 1,8 τῶν ὀρέων the hills-ההרים? or-
    ההררים? for MT ההדסים the myrtle trees, see also 1,10.11; *Ps 74(75),7 ἀπὸ ὀρέων from the mountains-
    הר for MT רום lifting up?, see also DnLXX 8,11
    Cf. CADELL 1967, 343-349; DORIVAL 1994 143.435.550; SHIPP 1979 167.228-231.424; SPICQ 1978a, 632-634; →MM; NIDNTT; PREISIGKE; TWNT

    Lust (λαγνεία) > ὄρος

  • 15 κέρας

    κέρᾰς, τό, [dialect] Ep. gen. Κέρᾰος, [dialect] Att. [var] contr. κέρως; [dialect] Ep. dat. κέρᾰϊ (elided) or κέραι or
    A

    κέρᾳ Il.11.385

    , cf. Hdn.Gr.2.75, κέρᾳ also in Th. 2.90, 7.6: nom. pl. κέρᾱ (v. infr.), gen. κεράων, κερῶν, dat. κέρασι, [dialect] Ep. κεράεσσι:—[dialect] Att. Inscrr. have dual [

    κέρ]ατε IG12.301.109

    : pl. κέρατα ib.237.59; later [dialect] Ep. κεράατα ([pron. full] ?κέραςX ¯ ?κέραςX?κέραςX) Nic.Th. 291, κεράατος ([pron. full] ?κέραςX ¯ ?κέραςX?κέραςX) Arat.174, Q.S.6.225:—Hdt.has gen.

    κέρεος 6.111

    , dat.

    κέρεϊ 9.102

    : pl.

    κέρεα 2.38

    , κερέων ib. 132; but Hp. has gen. sg. κέρως, pl. κέρατα, Aër.18. [In nom. and acc. κέρας, ᾰ always: in the obl. cases [pron. full] ᾰ in [dialect] Ep., as

    κέρᾰσιν Od.3.384

     (in [var] contr. dat. κέρᾱ, nom. pl. κέρᾱ (cf. Batr.165), a is shortd. before a vowel, Il.11.385, Od.19.211); but [pron. full] ᾱ in Trag.and Com.,

    κέρᾱτος Hermipp.43

    ,

    κέρᾱτα E.Ba. 921

    , κεράτων [ᾱ] prob. in S.Tr. 519 (lyr.),

    κέρᾱσι A.Fr. 185

    . In later [dialect] Ep. the quantity varies.] ( κέρας is prob. related to κάρα; cf. κεραός.)
    I the horn of an animal, in Hom. mostly of oxen, Il.17.521, etc.;

    ταῦροι.. εἰς κέρας θυμούμενοι E.Ba. 743

    ; ὀφθαλμοὶ δ' ὡς εἰ κέρα ἕστασαν his eyes stood fixed and stiff like horns, Od.19.211; as a symbol of strength, LXX Ps.17(18).3, Diogenian.7.89, cf. Arist.PA 662a1; of elephants' tusks, Aret.SD2.13, Opp.C.2.494.
    2 antennae of crustaceans, Arist.HA 526a31, 590b27; of the silkworm's grub, ib. 551b10.
    II horn, as a material,

    αἱ μὲν γὰρ [πύλαι] κεράεσσι τετεύχαται Od.19.563

    ; the horn of animals' hoofs, Longus 2.28.
    1 bow,

    τόξον ἐνώμα.. πειρώμενος.. μὴ κέρα ἶπες ἔδοιεν Od. 21.395

    , cf. Theoc.25.206, Call.Epigr.38, AP6.75 (Paul.Sil.); for Il.11.385 v. infr. v.l.
    2 of musical instruments, horn for blowing,

    σημῆναι τῷ κέρατι X.An.2.2.4

    , cf. Arist.Aud. 802a17; also, the Phrygian flute, because it was tipped with horn (cf. Poll.4.74),

    αὐλεῖν τῷ κ. Luc.DDeor.12.1

    ;

    καὶ κέρατι μὲν αὐλεῖν Τυρρηνοὶ νομίζουσι Poll.4.76

    , cf. Ath.4.184a.
    3 drinking-horn,

    ἐκ τοῦ κέρατος αὖ μοι δὸς πιεῖν Hermipp.43

    , cf. X.An.7.2.23, OGI214.43 (Didyma, iii B.C.);

    ἐξ ἀργυρέων κ. πίνειν Pi.Fr. 166

    , cf. IG12.280.77;

    ἀργυρηλάτοις κέρασι χρυσᾶ στόμια προσβεβλημένοις A.Fr. 185

    ;

    ἐκπιόντι χρύσεον κ. S.Fr. 483

    ; for measuring liquids, Gal.13.435.
    4 Ἀμαλθείας κ. cornucopiae, v. Ἀμάλθεια.
    IV βοὸς κ. prob. a horn guard or cover attached to a fishing-line, Il.24.81, cf. Sch.;

    ἐς πόντον προΐησι βοὸς κέρας Od.12.253

    ;

    ψάμμῳ κ. αἰὲν ἐρείδων AP6.230

     (Maec.), cf. Aristarch. ap. Apollon.Lex.s.v. κέρᾳ ἀγλαέ, Arist. ap. Plu.2.977a (also expld. as a fishing-line of ox-hair (cf. infr.v.l), ap.Plu.2.976f, cf. Poll.2.31; perh. an artificial bait).
    2 clyster-pipe, Orib.8.32 7.
    3 in pl., horn points with which the writing-reed was tipped, AP6.227 (Crin.).
    V of objects shaped like horns,
    1 a mode of dressing the hair,

    κέρᾳ ἀγλαέ Il.11.385

     (unless the meaning be bow), cf. Aristarch. ad loc., Herodorus and Apionap. Eust. ad loc.: hence κέρας is expld. as = θρίξ or κόμη, Apollon.Lex., Hdn.Gr. ap. Eust.l.c., Poll.2.31, Hsch.; cf. iv. l, and v. κεροπλάστης.
    2 arm or branch of a river,

    Ὠκεανοῖο κ. Hes. Th. 789

    ;

    Νείλου Pi.Fr. 201

    ;

    τὸ Μενδήσιον κέρας Th.1.110

    ;

    ἐν Ἰνδοῖς ἐν τῷ Κέρατι καλουμένῳ Arist.Mir. 835b5

    , cf. Mu. 393b5; τὸ κ. τὸ Βυζαντίων the 'Golden Horn', Str.7.6.2, cf. Plb.4.43.7, Sch.A.R.4.282; Ἑσπέρου K., name of a bay, Hanno Peripl.14, cf. Philostr.VS1.21.2.
    3 wing of an army, Hdt.9.26, etc.; or fleet, Id.6.8, Th.2.90, etc.; κ. δεξιόν, λαιόν, A.Pers. 399, E.Supp. 704;

    τὸ εὐώνυμον κ. ἀναπτύσσειν X.An.1.10.9

    .
    b κατὰ κέρας προσβάλλειν, ἐπιπεσεῖν, to attack in flank, Th.3.78, X.HG6.5.16, etc.; κατὰ κ. προσιέναι, ἕπεσθαι, Id.Cyr.7.1.8 and 28;

    κατὰ κ. συμπεσών Plb.1.40.14

    ;

    πρὸς κ. μάχεσθαι X.Cyr.7.1.22

    .
    c ἐπὶ κέρας ἀνάγειν τὰς νέας to lead a fleet in column, Hdt.6.12, cf.14;

    κατὰ μίαν ἐπὶ κέρως παραπλεῖν Th.2.90

    , cf. 6.32, X.Cyr.6.3.34, Eub.67.4; of armies, κατὰ κέρας, opp. ἐπὶ φάλαγγος, X.Cyr.1.6.43, cf. An.4.6.6, HG7.4.23;

    εἰς κ. Id.Eq.Mag.4.3

    ;

    ἐκ κέρατος εἰς φάλαγγα καταστῆσαι Id.Cyr.8.5.15

    ; οὐκ ἐλᾶτε πρὸς τὸ δεξιὸν κ.; Ar.Eq. 243.
    4 corps of 8192 men, = διφαλαγγαρχία, Ascl.Tact.2.6, Arr.Tact.10.7.
    b = μεραρχία, Ascl.Tact.2.10.
    c contingent of thirty-two chariots, ib. 8, Ael.Tact.22.2.
    5 sailyard, = κεραία, AP5.203 (Mel.), OGI674.30 (Egypt, i A.D.), Luc.Am.6, POxy.2136.6 (iii A.D.).
    6 mountainpeak, v.l. in h.Hom.1.8; spur,

    τὸ κ. τοῦ ὄρους X.An.5.6.7

    , cf.Lyc. 534: in pl., extremities of the earth,

    γῆς Philostr.VA2.18

     (pl.).
    7 in Anatomy, extremities of the uterus, Hp.Superf.1, Gal.7.266; of the diaphragm, Sor.1.57.
    b ἁπαλὸν κ., = πόσθη, Archil.171, cf.Neophro (?) in PLit.Lond.77 Fr.2.19, E.Fr. 278, AP12.95.6 (Mel.).
    8 of the πήχεις of the lyre,

    χρυσόδετον κ. S.Fr. 244

     (lyr.) (rather than the bridge, because made of horn, Ael.Dion.Fr. 133, Poll.4.62).
    VI κέρατα ποιεῖν τινι to give him horns, cuckold him, prov. in Artem.2.11; cf.

    κερασφόρος 11

    .
    VII = κερατίνης, Luc.DMort.1.2.
    VIII = σταφυλῖνος ἄγριος, Dsc.3.52; = οἰνάνθη, dub. in Ps.-Dsc.3.120.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κέρας

  • 16 Σινᾶ

    Σινᾶ indecl. (סִינַי.—LXX Σινα: Ex 16:1; Dt 33:2; Judg 5:5; Ps 67:9; Sir 48:7. τὸ ὄρος τὸ Σινα: Ex 19:11, 20, 23; 24:16. [τὸ] ὄρος Σινα: Ex 19:16; Lev 7:38; 25:1; 26:46; Num 3:1; 2 Esdr 19:13; SibOr 3, 256; Just., D. 127, 3. τὸ Σινʼ ὄρος: En 1:4.—Joseph. has Σίναιον ὄρος) Sinai, name of a rocky mountain on the peninsula named after it. Mountain on which the law was given: Ac 7:30 (on ἡ ἔρημος τοῦ ὄρους Σινᾶ s. ἡ ἔρημος [τοῦ] Σ. Ex 19:1, 2; Num 33:15, 16 al.), 38; B 11:3; 14:2 (cp. Ex 31:18); 15:1. On Gal 4:24f s. Ἁγάρ. Also SRiva, Il Sinai egizio e cristiano: Ricerche Religiose 9, ’33, 12–31.—Mlt-H. 148. OEANE V 41–46. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > Σινᾶ

  • 17 ῥίζα

    ῥίζα, ης, ἡ (on the formation s. Schwyzer I 352, cp. Lat. radix; Hom.+; ins, pap, LXX; OdeSol 11:16b; TestJud 24:5; Philo; Jos., Ant. 3, 174 al.; Tat. 12, 3f).
    ① the underground part of a plant, root
    ⓐ lit. Mt 3:10; Lk 3:9; Hs 9, 1, 6; 9, 21, 1. ἐκ ῥιζῶν to its roots, root and branch (Heraclid. Pont., Fgm. 50 W.; Plut., Pomp. 629 [21, 3]; Polyaenus 2, 1, 10; Job 31:12; Aesop, Fab. 70 P.=101 Ch./71 H-H.) Mk 11:20. ῥίζαν ἔχειν have (deep) root(s) Mt 13:6; Mk 4:6 (Theophr., HP 6, 6, 7 πολλὴν ἔχουσα ῥίζαν; Reader, Polemo p. 372).
    ⓑ in imagery and transferred sense (LXX; oft. Philo; SibOr 3, 396): in the parable οὐκ ἔχειν ῥίζαν (ἐν ἑαυτῷ) have no firm root and hence be easily inclined to fall away Mt 13:21; Mk 4:17; Lk 8:13.—In Paul’s figure of the olive tree, its root and branches Ro 11:16–18. On ῥίζας βάλλειν 1 Cl 39:8 (Job 5:3) s. βάλλω 3c.—Of the beginnings fr. which someth. grows (Socrat., Ep. 14, 2; Herm. Wr. 4, 10): a family or nation (Ael. Aristid. 30, 16 K.=10 p. 120 D.; OGI 383, 30f [I B.C.] ἐμοῦ γένους ῥίζα) ἐκκόπτειν ἐκ ῥιζῶν root out, destroy root and branch B 12:9 (cp. ἐκ ῥιζῶν ἐξαιρεῖν Jos, Ant. 9, 181). ῥίζα πικρίας Hb 12:15 (πικρία 1). ῥ. πάντων τῶν κακῶν 1 Ti 6:10 (cp. SibOr 3, 234; Constantin. Manasses 2, 9 H.: φθόνος ἡ ῥίζα τῶν κακῶν; Himerius, Ecl. 32, 5 W.: παιδεία ῥίζα τῶν ἀγαθῶν; Straub 31). τῆς πίστεως ῥ. Pol 1:2 (cp. Epicurus in Athen. 12, 67 p. 546f [HUsener, Epicurea 1887 p. 278, 10] ἀρχὴ καὶ ῥίζα παντὸς ἀγαθοῦ; Plut., Mor., 4b πηγὴ καὶ ῥίζα καλοκἀγαθίας; Sir 1:6, 20 ῥ. σοφίας; Wsd 15:3 ῥ. ἀθανασίας).
    ② that which grows from a root, shoot, scion, in our lit. in imagery descendant (Diod S 26, 16a μηδὲ ῥίζαν ἀπολιπεῖν συγγενείας=not a single scion of the family should survive; Ps.-Apollod. 2, 1, 4, 2 ʼ Αγήνωρ τῆς μεγάλης ῥίζης ἐγένετο γενεάρχης=the progenitor of the strong offshoot; Sir 40:15; 1 Macc 1:10) of the Messiah ἡ ῥίζα τοῦ Ἰεσσαί the Scion from Jesse Ro 15:12 (Is 11:10); ἡ ῥίζα Δαυίδ (cp. Sir 47:22) Rv 5:5; cp. 22:16. ὡς ῥίζα ἐν γῇ διψώσῃ 1 Cl 16:3 (Is 53:2).
    ③ Hs 9, 30, 1f speaks of the ῥίζαι τοῦ ὄρους (of a mountain, hill, etc. as its foot: Aeschyl., Prom. 365 [pl.]; Polyb. 2, 66, 10; Diod S 20, 41, 3; Plut., Sulla 461 [16, 1]; Jos., Bell. 5, 239).—B. 523. DELG. M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ῥίζα

  • 18 στεφάνη

    στεφάνη, ἡ, eigentlich wohl jede Bedeckung, Umgebung, Umkränzung, zum Schutze oder zur Zier dienend; – a) στεφάνη εὔχαλκος, der Helmrand, auch wohl die Hauptbedeckung durch den Helm, u. der Helm selbst; ἐπὶ στεφάνην κεφαλῆφιν ϑήκατο χαλκείην, Il. 10, 30; στεφάνη χαλκοβάρεια, 11, 96, wo es Plut. Symp. 8, 6 = κόρυς erklärt; αὐχέν' ὑπὸ στεφάνης εὐχάλκου, Il. 7, 12. – bl weiblicher Hauptschmuck, Kranz, Krone, Diadem, überhaupt Kopfputz, Haarspange, ungewiß ist die Bedeutung Iliad. 18, 597 καί ῥ' αἱ μὲν καλὰς στεφάνας ἔχον, welche Stelle von Aristarch für unächt erklärt wurde, s. Scholl.; Kränze von Blumen oder Laub kennt Homer nicht, s. Scholl. Iliad. 13, 736. 11, 700, vgl. Apollon. Lex. Hom. ed. Bekk. p. 97, 12. 144, 22. 29; ἐυστέφανος heißt bei Hom. nicht »schönbekränzt«, sondern »mit schöner Haarspange«, durch welche nämlich die Haarflechten auf dem Kopfe zusammengehalten wurden; Kränze von Blumen oder Laub als Kopfschmuck scheinen in der Griechischen Literatur zuerst vorgekommen zu sein in den Cyprien des Stasinos, s. Athen. XV, 682, vgl. I, 18 e. – Hom. h. 5, 7 κρατὶ δ' ἐπ' ἀϑανάτῳ (Ἀφροδίτης) στεφάνην εὔτυκτον ἔϑηκαν, καλήν, χρυσείν, vgl. vs. 1 χρυσοστέφανον Ἀφροδίτην, vs. 18 ἰοστεφάνου Κυϑερείης; Hesiod. Th. 578 ἀμφὶ δέ οἱ στεφάνους, νεοϑηλέας ἄνϑεσι ποίης, ἱμερτούς, παρέϑηκε καρήατι Παλλὰς Ἀϑήνη· ἀμφὶ δέ οἱ στεφάνην χρυσέην κεφαλῆφιν ἔϑηκε, τὴν αὐτὸς ποίησε περικλυτὸς Ἀμφιγυήεις, die beiden ersten Verse sind wohl entschieden unächt, vielleicht die ganze Stelle; über die goldene στεφάνη vgl. die Scholl. Zweifellos ein goldner Kranz ist χρυσέη στεφάνη Herodot. 8, 118; vgl. Aristoph. Eq. 968 Eccl. 1034. Στεφάνη τριχῶν, ein Aufsatz von falschen Haaren, Poll. 4, 144147, daher heißt στεφάνη auch der obere Theil des Kopfes, so weit dieHaare gehen; bei den Aerzten die Kranznaht am Schädel, sutura coronalis, Aretae.; vgl. noch Böckh Staatshaushalt II, 291 und Explic. Pind. Cl. 2, 75 p. 131. – c) nach Poll. 2, 210 = σφιγκτήρ; vgl. Strat. 7 (XII, 8). – d) übh. der Rand, die Einfassung am obern Theile eines Körpers; ὅντε κατὰ στεφάνης ποταμὸς χειμάῤῥοος ὤσῃ, den Felsrand hinab, Il. 13, 138, wie ἡ ἄνω στεφάνη τοῠ ὄρους Pol. 1, 56, 4. Auch der Mauerrand mit den Zinnen, ἀπὸ στεφάναν κέκαρσαι πύργων, Eur. Hec. 910, vgl. Troad. 779; ϑεάτρου, Pol. 7, 16, 6. – Ein Theil an der ποδοστράβη, Xen. Cyn. 9, 12 ff; Poll. 5, 32.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > στεφάνη

  • 19 ἀφ-ιστορέω

    ἀφ-ιστορέω, von wo aus bemerken u. betrachten, τινὰ ἀπὸ τοῦ ὄρους Philostr. Imagg. 2, 18.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἀφ-ιστορέω

  • 20 ἅρπεζος

    ἅρπεζος, ὁ, dasselbe, Nic. Th. 284 v. l. für ἕρπεζον; Schol. 393 leitet es von ὄρος ab, ἡ πέζα τοῠ ὄρους, ἡ ὑπώρεια.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἅρπεζος

Страницы

См. также в других словарях:

  • διαστολή του σύμπαντος — Κοσμογονική υπόθεση η οποία είναι παγκοσμίως αποδεκτή σήμερα από όλους σχεδόν τους αστρονόμους. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, τα εξωγαλαξιακά νεφελώματα παρουσιάζουν υψηλές ταχύτητες απομάκρυνσης, οι οποίες είναι τόσο μεγαλύτερες όσο μεγαλύτερη… …   Dictionary of Greek

  • Η Διώρυγα του Σ — Τεχνητός υδάτινος δρόμος με διαδρομή 161 χλμ. μέσα από τον ομώνυμο ισθμό, συνδέει τη Μεσόγειο (Ατλαντικός ωκεανός) με την Ερυθρά θάλασσα (Ινδικός ωκεανός). Σχέδια για τη σύνδεση των δύο θαλασσών χρονολογούνται από τη δεύτερη π.Χ. χιλιετία και… …   Dictionary of Greek

  • Αδόλφος του Νασάου — (1255 – 1298). Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας του γερμανικού έθνους (1292 98). Γιος του κόμη του Νασάου Βάλραμ B’. Την άνοδό του στον θρόνο υποστήριξαν οι εκλέκτορες της περιοχής του Ρήνου, αφού προηγουμένως αποδέχτηκε όλους τους… …   Dictionary of Greek

  • Άκερμαν, συνθήκη του — Συνθήκη που υπογράφηκε στην πόλη Άκερμαν της Ουκρανίας (νεότερη ονομασία Μπιέλγκοροντ Ντιεστρόγσκι), στις 7 Οκτωβρίου 1826, από τη Ρωσία και την Τουρκία. Η συνθήκη υποχρέωνε την Τουρκία να εφαρμόσει τους όρους της συνθήκης ειρήνης του… …   Dictionary of Greek

  • Μακεδονία — Ιστορική γεωγραφική περιοχή (34.203 τ. χλμ., 2.424.764 κάτ.) της Βόρειας Ελλάδας, της οποίας καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος. Εκτείνεται μεταξύ της οροσειράς της Πίνδου στα Δ, που τη χωρίζει από την Ήπειρο, και του ποταμού Νέστου στα Α, που τη… …   Dictionary of Greek

  • Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής — Επίσημη ονομασία: Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής Συντομευμένη ονομασία: ΗΠΑ (USA) Έκταση: 9.629.091 τ. χλμ Πληθυσμός: 278.058.881 κάτ. (2001) Πρωτεύουσα: Ουάσινγκτον (6.068.996 κάτ. το 2002)Κράτος της Βόρειας Αμερικής. Συνορεύει στα Β με τον… …   Dictionary of Greek

  • Ιορδανία — Επίσημη ονομασία: Χασεμιτικό Βασίλειο της Ιορδανίας Έκταση: 92.300 τ. χλμ. Πληθυσμός: 5.307.470 (2002) Πρωτεύουσα: Αμμάν (1.415.000 κάτ. το 1999)Κράτος της νοτιοδυτικής Ασίας, στη Μέση Ανατολή. Συνορεύει στα Δ με το Ισραήλ και τη Δυτική Όχθη… …   Dictionary of Greek

  • Σινά — Χερσόνησος της Αιγύπτου, που βρίσκεται μεταξύ των κόλπων του Σουέζ και της Άκαμπα. Έχει έκταση 65 000 τ. χλμ. και στο μεγαλύτερο μέρος της είναι άνυδρη και άγονη. Ολόκληρο το νότιο τμήμα της αποτελείται από ένα κρυσταλλοπαγή ορεινό όγκο, που… …   Dictionary of Greek

  • Νέα Ζηλανδία — Νησιωτικό κράτος της Ωκεανίας, στον Ειρηνικό ωκεανό, κάτω από τον Τροπικό του Αιγόκερω, ΝΑ της Αυστραλίας.Την επικράτεια της Ν. Ζ. απαρτίζουν τα δύο μεγαλύτερα νησιά (βόρειο νησί και νότιο νησί), το μικρό νησί Στιούαρτ και πολλά μικρότερα νησιά.… …   Dictionary of Greek

  • Γιουγκοσλαβία — Επίσημη ονομασία: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας Παλαιότερη ονομασία: Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας Έκταση: 102.173 τ.χλμ Πληθυσμός: 10.656.929 κάτ. (2002) Πρωτεύουσα: Βελιγράδι (1.280.600 κάτ. το 2002)Κράτος …   Dictionary of Greek

  • Ιαπωνία — Επίσημη ονομασία: Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας Έκταση: 377.835 τ. χλμ. Πληθυσμός: 126.771.662 (2001) Πρωτεύουσα: Τόκιο (8.130.408 κάτ. το 2000)Νησιωτικό κράτος της ανατολικής Ασίας, χωρίς σύνορα στην ξηρά με άλλη χώρα. Βρέχεται στα Β από την… …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»